this is a memo board (for stick-ons) for daily reminders. a valentine gift to myself.

i also had fun with the mini-frames. ang mga dati kong gawa ay tulad ng "stripes" na nasa kanan but this time, i tried to create a different kind of frame using retaso o mga sobrang tela at pinunit-punit ko to add a little drama. all blue and white ang mga gawa ko except for the green checks from my pj. and all of them are wall hangings. i gave one mini-frame to a friend, wrote a bible verse on parchment paper. (used paper tearing)

back in the philippines, fun for me was doing the wallpaper or painting the kitchen/toilets. other months, i'd sew curtains for the sala or newly "recycled" tablecloth, which were cut-offs from our kurtinas. (sayang eh...) and this was before november, the time i decorate the house for christmas. i found joy in doing these around the house....

i missed them so much...that i bullied E into allowing me to bring my singer sewing machine last january. kahit mabigat ha! kaya nga heto....last january nakapanahi ng pjs and shorts, repair ng mga pants and a blouse. at the moment i'm trying to conceptualize a sleeveless blouse ....kung papano ko tatahiin. heto siguro ang hirap ng walang formal training sa pananahi...ika nga eh, bahala na si Lord! of course, i believe that "practise makes perfect"....pero mas gusto ko kung planado ang mga gagawin para hindi palpak. ang tagal ko pa namang binuro itong telang ito...taon na ang binilang...nabitbit ko lang ito from home para may pagpraktisan ako. back in high school, i was one of those na unang nagsusubmit ng projects sa practical arts. kaya dun ko nakuha ang kaalaman at siguro mana rin ako sa nanay ko... na kung manahi ng damit eh, terno pa kami ni GM. (style at tela)

while i'm on the planning stage...(take note: kumpleto na ko sa sinulid at butones) i'm into other things like making memo boards out of cloth with ginanchilyo na sidings and hearts....at ang pinaka-addictive sa akin sa ngayon ay ang pag-"scrapbook". ang dami ko kasing pictures na dala so i wanted to organize them somehow para di makalat.

scrapbooking is a form of art for me. it gives satisfaction while you step back and take a LONG look.....masasabi mong........."ang pangit ko pala noon! "(hehehhehe) mga litrato na dapat ay nakangiti ka pero ng magclick ang magkokodak eh nakangiwi ka o nakapikit...may mga style pa naka-"inhale look" para di halata malaki ang tiyan mo.... anyway, the background adds to the funny and not-so-good looking pics.

i've finished some picture frames/plaques made of country printed cloth last week. " gusgusin style" pinagpupunit ko by hand just to add some drama. at sayang naman ang mga retaso ko eh. pang-valentine ek-ek ko sana sa mga friends ko dito. i'll attach one or two pics later.

kahapon may kumatok sa aming pinto. binuksan namin ni Lou, (ang aming flatmate na aking suki sa tahi, remember?) ang pinto. aba, ang babaeng hilo kagabi. nag-doorbell din siya noong isang araw humihingi ng tulong kung saan may bakanteng kwarto...sagot ko naman doon sa kabilang building meron. di sabi ko, you go to the next building, and you ask the other tenants if they know of ....blah..blah..blah...di umalis na.

nagulat ako ng kinuwento ni Lou na nakita pa rin niya itong babaeng ito na mangiyak-ngiyak na sa labas ng halos 10 pm na ng gabi....sagot ko, kawawa naman....i wished i could have done more for her, di ko naman alam kung san may bakante. eh mga 6 pm pa ata yun ng kumatok sa amin at inabot na ng 10 pm? (ang takot ko lang baka biglang magsisigaw siya ng...CRISPIN??? BASILIO??? NASAAN NA KAYO....AT NASAAN KAYA AKO??? DO YOU KNOW MY MOTHER??? DO YOU KNOW MY FATHER???? mahirap na ano!)

kinabukasan nga....heto na naman siya. ano ba itong babaeng ito, di pa rin nakakahanap ng tirahan? bitbit lahat ng luggage niya....2 malaking maleta na mukha pang mabigat sa kanya. sinabi ko nalang kay Lou, sasamahan ko na ito sa admin office. iniwan ko siya sa first floor para tingnan kung asan ang opisina sa ibaba at kung may tao... andun naman sa may labasan ang empleyado nilang maintenance na burmese...wala daw tao. ano ba yan! akyat ako sa kanya kasi di niya maiwan ang mga daladalahan niyang saksakan ng laki. maya-maya dumating din ang manager.

to cut the story short...nag-usap sila ng manager na babae at nakipag-bargain siya na titigil lang daw siya ng mga 1 month kaya baka pwede babaan ang renta...sagot naman ng manager hindi pwede talagang SGD700 a month daw...bakit daw ang kaibigan niyang vietnamese nakuha ang isang room ng SGD500 a month? ayaw naman talaga bumigay ang manager kaya nag-isip-isip itong babaeng nalaman ko ay vietnamese din pala. hay naku, napakahirap intindihin ang ingles nire! hindi ko talaga ma-gets....iniiwan ko na sana ng makita kong nag-uusap na sila, ayaw naman ako paalisin...di nahiya naman ako, sinamahan ko. pinakita sa amin ang kwarto...nyek, ang gulo...parang di nalinis ng ilang linggo...at ang nakakainis pa puro estudyanteng lalaki ang mga makakaflatmates niya duon. ba...ang nakakatawag pansin pa sa akin ay ang pangit na pintura ng dingding at ang mga sampay...grabe! nagkalat ang sapatos! may shoerack kaya lang parang magulo pa rin....

hanggang sa binigyan siya ng ultimatum, pwede niya iwan muna ang malalaki niyang maleta tapos balikan nalang niya pagmay dala na siyang pera before 6 pm...ay naku, eh wala naman palang perang cash itong si V (short for "vietnamese") kaya sinabi ko nalang kay mrs manager na sasamahan ko nalang itong si ate V sa bangko para mag-cash advance, dahil may "mastercard" nga ito pero di naman pwede ang "CHARGE" kasi cash ang transaction nila sa unit namin.

muntik ako ma-highblood kasi ang hirap nitong paintindi na kailangan ang pera na SGD700 at hindi ubra ang gusto niya na since up to 15 days lang siya, yun lang ang gusto niyang ibayad muna tapos pagpunta niya sa immigration hihingi siya ng extention for 15 days at tsaka siya magbabayad ng another SGD350. sabi ko baka di pumayag ang manager kasi ganito...ganyan...papunta na sana kami sa mall niyan para ikako ay makapag-cash advance nalang siya kung gusto niya. eh parang hindi disidido at na turn off ata sa itsura ng flat kaya binabarat ang manager....so di ko na pinagpilitan na pumunta sa mall para kumuha ng pera sa bago niyang mastercard (interpret ko ang mga pindutan sa atm para magkapera na ito) since parang di naman siya sold out dun sa sinasabi ng manager....kaya bumalik kami sa ibaba...

sabi tuloy ni mrs. manager, even if you stay for only 7 days, 15 days or 30 days i still charge you SGD700...ahhh mataray din ang ale! kaya ayun....pinahindian na siya...pero talagang mapilit din itong si V...wala kaming nagawa kundi bitbitin na naman ang gamit niyang parang may lamang 20 na shotput sa bigat. at inihatid ko nalang sa kabila ng building namin kung saan may kababayan ata siya. na ang panalangin ko ay sana makatulong sa kanya.

isang bagay ang natutunan ko sa pangyayaring ito, hindi masama ang tumulong, sa katunayan maganda nga kung ang layunin mo sa pagtulong ay wagas. pero hindi lahat ng mga gusto mong tulungan ay willing na magpatulong - baka hindi rin agad nagtitiwala sa tulad ko na gusto sana siyang tulungan, o baka may sarili siyang plata porma at di ka dapat makialam...pwedeng talagang hirap lang umintindi kaya mabuti pa....hamo nalang siya!

iniisip ko baka akala kaya niya ay pauutangin ko siya? siguro kung $1 lang yan pwede pa.... hehehe! eh malas na lang niya dahil sa atin ay talamak ang mga panloloko kaya mulat ito no! sana ay hindi naman kasi "in good faith" naman ang pagtulong ko sa kanya. ha! iba yan sa mga pwede matutunan dito. nang naghiwalay kami sabi ko, "i hope you find your sister. maybe she can help you find a nice place...." sister? eh, di ko rin maintindihan ang kwento niya kung sino ang kakilala niya dito, kaibigan ba o kapatid...ah, ewan!

sana lang magkasalubong kami diyan sa orchard one of these days at mabalitaan ko na ok naman siya.... ;>

INSIDE STORY:

alam n'yo ba na minsan na akong nabiktima ng mga GOYO GANG sa atin? Pauwi na ako noon galing school, college na ako ata noon. pagdating may terminal ng tricycle sabi ng ale sa akin, "Neng...baka pwede mo ako pahiramin ng pera kasi uuwi ako nawalan ako ng pera..." (humihingi ng P50 para makauwi lang sa kanila) ganito...ganyan. naawa naman ako, bigyan ko ng P50. tuwang-tuwa ang babae at tinanong ang address ko at ang sabi," Sige...bigay mo sa akin ang address mo at ihahatid ko ang pera bukas. at dadalhan kita ng tsinelas"

aba...di ko man lang naisip na madami talagang ganito sa atin....ang isip ko, gusto ko lang tulungan tong babaeng ito, at malay mo...baka maya-maya...biglang "POOF...AKO AY ISANG ENGKANTADA...dahil sa kabaitan mo...."

hindi! biro lang...gusto ko lang makatulong. tayong mga pinoy likas na matulungin...ito ang isang bagay na hanga ang mga dayuhan sa atin. accomodating pa and good friends. tulad ng inaasahan, walang tsinelas na bumalik kinabukasan at ni anino ng babaeng yun di ko na nakita. bahala na sa kanya ang Panginoon! yan ang masasabi ko sa kanya!

papa's girl ako...walang kokontra!

feb 19, b-day ngayon ng tatay ko! maraming mahal sa buhay ang nagcecelebrate ng bday ngayon: ang isang pamangkin sa pinsan,( si AJ)... mom ng bestfriends ko sa las pinas at sempre ang tatay ko.

kadalasan ang mga bday brings good memories of our loved ones. and one of the things i loved dearly about my father was that he wasn't the hitler type when it comes to our studies. bahala ka pumili ng gusto mong kurso. when i finished h.s. lito ako...gusto ko sana mag fine arts sa UP. pero natakot ako kasi ang entrance exam doon ay kailangan pakita mo ang galing mo...actual drawing, eh di ko sigurado if i was good enough. kaya ni hindi ako nag-apply kasi dun lang ang gusto kong school (f.a.) never thought applying to other schools kasi alam ko mahal. at sabi nila walang kinabukasan ang mga artists kasi kailangan mamatay ka muna bago ka makilala at mabili ang paintings mo. (i love oil, pencil, acrylics and collages...mix mediums.)

anyway, di nya ako pinilit kahit alam ni papa na patay na patay ako sa arts. di rin nya ako pinigilan na magtry sa ibang colleges/universities. kaya enrol ako sa isang unibersidad din na pang masa. (at least sa akin nakatipid siya....heheheh!) una, sa office administration ako napunta. tapos ng 2 taon...sabi ko ayaw ko na ng steno, typing carry ko pero steno...nyeee!sa commerce naman ako, marketing major. doon nagtagumpay na ako....nagtapos pero noong dumalaw ako minsan sa tiyahin ko na dean ng physical education, ewan ko ba naisipan kong mag-enrol sa certificate in P.E. (2 yrs) siguro dahil di pa ako handa magtrabaho sa office. pumasok naman ako ng buong tapang kahit na pwedeng hindi na....pero gusto ko matuto, at ng natapos ko ito nakapagturo naman ako. lagpas 15 yrs na pala akong nagtuturo kung susumahin....ops, wag nang bilangin ang edad....

ang aga namin lagi ni papa umaalis sa bahay, idinadaan na niya ako sa school on his way to makati. mga 6:00 ihahatid nya ako tapos mga 6:30-7 am tumatawid na ako sa campus. araw-araw yan dahil sa kabutihang palad ay may sasakyan naman siya kaya tipid ako sa pamasahe. pero maaga rin naman ako umuuwi, mga 3 pm tapos ng klase go na ko. wala lang....gusto ko lang makauwi ng maaga sa aming tahimik na tahanan kahit wala pa ang 2 ko pang kapatid. ako ang laging nauuna umuwi. mga 4 pm nakauwi na ako sa marikina....(opo, kaya pa ng 1 oras ang biyahe noon galing maynila. )

maya-maya darating na si papa habang nanonood ako ng tv. maririnig ko na ang gate na bumukas, sabay 'blag' ng pinto ng sasakyan...at ang buntot ng aking aso na nagwawagayway...(ops, yan di na yan tutoo, sobra naman galing ng tenga ko kung marinig ko pa yan!) love niya kasi ang boss niyang tatay ko (hello, sadam!) aga niya umuwi ano? ganyan naman siya talaga mula ng mawala ang aming nanay, maaga siya kung umuwi at siya pa ang nag-gogrocery at namamalengke. siguro kasi tanghali na kami gumigising ng aking kapatid na bunsong babae, si GM, kaya siya na ang namamalengke tuwing linggo. gusto naman namin yun kasi ligtas kami sa putik at amoy malansa ng palengke. pero siguro nang makahalata ang tatay namin, sabi, "hoy, kayo naman ang mamalengke ha!" ok lang, pero tatlo kaming magkakapatid ang magkakasama sa palengke ng proj. 4 kasi si panganay, kuya A ang aming driver. nalaman ko naman na masarap din mamalengke....matagal nga lang kasi pili ka pa ng pili at lalo na sa pwesto ng karne daming tao....buti na lang andun si VADING, ang aming suki na may crush kay kuya A! hahaha!

maaga din kami natrain ng gawaing bahay. dahil ng malaki-laki na kami mga hs at college na, di na kinailangan ng kasama sa bahay...kami-kami nalang. 3 kaming magkakapatid at ako ang middle child. si kuya A ang panganay at si GM ang bunso namin. madalas akong tawagin ng aking tatay lalo na kung wala si kuya para mag-assist sa paggawa ng sasakyan, "D!!!!! tapakan mo nga ang clutch....o ang break naman....tapak!!! bitaw...tapak!!! hehehhe! mekaniko....siya ang nag-aayos ng sasakyan nila ni kuya. karpintero, electrician, hardinero etc...etc...etc... masipag siya. sa kanya din nagmana si kuya ng hilig sa sasakyan at ang pag-aayos nito.

ang ordinary day sa kanya, pag-dating niya galing trabaho (dentist nga pala siya by profession) magpapahinga yan...magbabasa ng pocketbook at diyaryo niya (yap, sa kanya ko namana ang hilig ko sa pagbabasa) tapos iidlip mga 30 mins tapos nasa "silong" na siya. kung makikita lang ninyo ang aming silong, naging workshop na nila ni kuya. grabe sa dami ng gamit sa kotse. puro mga bearing, grasa-covered na mga clutch, mga kung anu-anong maiitim na gamit sa sasakyan. at syempre ang kanyang mga naka-mount na panghasang bilog, mga nakasabit na gunting ng yero, lumang manebela etc. etc.... naimagine mo na ba? doon mo siya maaabutan may laging binubutingting. tatawagin ko lang siya pagnakaluto na kami ni GM. tapos ay babalik siya uli dun pero mga 7-8 pm hinto na siya at manunood na yan ng news or basketball.

workaholic siya. minsan lang siya nagpapahinga. kaya twing december lalo na ng mga huling taon ng kanyang buhay, lagi kami umaakyat ng baguio. enjoy! minsan kasama namin ang mga kapatid niya at mga pinsan ko...di kaya kami lang 4. gustong-gusto niya ang lamig ng baguio. kahit duon lang daw siya sa bahay na aming nirentahan ok na siya. pero sempre pilit namin siya sinasama pag mamamasyal kami. madalas sa europa condo kami o kaya sa teacher's camp. hay ang sarap!

i could go on..and on...daming kwento tungkol sa king tatay...nakakamiss din! he passed away the year 1998. naiwan niya kaming 3 magkakapatid, si E-kanyang manugang, aming 2 pang mga kapatid (2nd family) and our stepmom. i'm sure he lived a colorful life. naalala ko pa noong unang dumalaw sa amin si E tapos pinakilala ko siya....that, my friend, is another story....(hahahah!) ;>

hope

nakakalungkot isipin ang mga latest news na kasabay ng valentine's day sa pinas ay ang bombings sa 3 lugar, 2 sa luzon at 1 sa davao. (tinanong namin ang aming flatmate na ilongga, "bakit wala atang nagpasabog sa visayas?" mababait daw kasi sila....hehehhe!) naks ha!

umuwi si A, ang bunso naming flatmate (si ilongga) sa pinas last week. bakas sa kanya ang tuwa dahil masaya ang kanyang mga adventures. lumapag sila sa cebu ng wed, feb. 9 from singapore, spent a night in a hotel there tapos namasyal sa bayan ng chocolate hills, BOHOL. she gave us a blow-by-blow account sa ganda ng beach na talo pa daw ang boracay sa linis at ganda ng dagat, sa mura ng accomodations at sa mga exciting pa nilang pag-stay with matching masahe, snorkling and dolphin watching pa. A. and 2 girl-friends stayed in bohol for 4 days tapos sempre umuwi din siya sa kanila sa iloilo. kababalik lang niya kahapon.

para sa isang "beach-addict" na tulad ko, kulang nalang tumulo ang laway ko sa mga kwento niya. hehehe! buti nalang napigilan ko...maganda pa rin ang beaches natin in comparison sa dagat dito sa singapore. "man-made" kasi ang beaches sa sentosa, isang island na pwedeng maabot by cable car or by car from harbourfront.

hay! miss ko tuloy ang favorite beach namin ni E sa zambales, where we spent almost every summer. one memorable holy week, sinama namin ang family ni E (2003), si bro#2 and bro#3 with their respective families. (E is no. 5, the bunso)...masaya kahit kulang kami ang kaniyang sis, who's #4, and bro#1. it was our first time sa resort na yun, sa whiterock beach. before kasi we used to stay sa kabila (la playa beach resort) eh di pwedeng magluto, kaya kailangan ipapaluto mo pa....di may charge yun. maganda naman ang accomodations sa dating pinupuntahan namin dahil sa cabanas kami nag-stay, as in dikit-dikit ang rooms (2 rooms sharing a bath) at may sarili kaming sala sa isang side kung saan pwede kayong wantusawa magkwentuhan ....o di kaya mag-card sessions....yun nga lang bitin kami sa pagkain, gustuhin man namin magluto. pero may game room din dito na pwedeng mag-billiards, dart, tabletennis at chess.

dun naman sa whiterock, pwede magluto at sarili namin ang 1 building na up and down, with 4 rooms. naalala ko nga ang mga children (the 4 li'l gals) maaga pa lang anduon na sa pampang , di pa nagtatagal nag-aaya na sa ama para samahan sila maligo sa dagat....mga naging mga negra tuloy! maya't maya nasa beach. kung di naman nanghuhuli ng kung anu-ano sa gilid ng aming rooms o gumagawa ng sariling mga laro. at may baon pa silang jellyfish pag-ahon ha! sarap talaga maging bata, ano? sina kuya naman nila (2 binatilyo na anak ni bro#3) nakikigulo din minsan sa kusina at lumalangoy kung minsan, bantay ng mga kapatid at pinsan.

habang kaming mga "matatanda"...mga misis naghahanda ng lulutuin at ang mga boys ay nagdidikit ng aming pang-ihaw sa 2nd floor veranda, ang aming dining at session hall...hay! sarap ng mga pagkain, lalo na kung may manggang hilaw at bagoong with ripe kamatis and sibuyas na sawsawan! champion talaga! tapos magluluto pa ng masasarap ang cook sempre kaming mga usi at di cook, gayat-gayat naman. sa tanghali matapos ang lunch, sarap matulog habang ang isa ay kumakatok..."oy! game na!!!" (tong-its na pala!), ligo sa dagat at sa gabi naman masarap ang kwentuhan at tawanan. pare-pareho kasing kengkoy at masasaya!

4-5 days din kung magbakasyon kami sa iba, zambales. pag kami lang ni E, sa isang 3 star-hotel type kami nag-stay, fully booked na kasi dun sa dati naming pinupuntahan ang La Playa (kung saan bawal magluto). para lesser pressure sa pag-iisip ng lulutuin, more time for gala and swimming....enjoy the place. naalala ko pa nung minsan sa sobrang init ng summer naglakbay kami for 2-3 hours from zambales to pangasinan sa 100 islands para magboating at mamasyal sa mga islands dun...grabe din naman sa dami ng tao pag holy week! syempre iba pagkasama ang mga kapatid!

madaming magagandang alaala na may konting kurot sa dibdib....tulad ng aking magandang larawan (ng sunrise) kabi-kabila man ang mga bagyo, ang alon muling hahampas sa baybaying dagat at ang araw muling sisikat...

QUOTATIONS:

"the best and most beautiful things in the world cannot be seen,

nor touched but can be felt in the heart."
-Helen Keller

sweet kind

i've come to the conclusion, maganda ang scrapbook combination at calendar style. para any time gusto mo i-display ang pics, you can...and this can be a "continuing project" up to all the pages ng desk calendar namin (6"x 8") would be filled back to back pa!i gave E, my calendar style scrapbook with only 5 pages yesterday with a recorder (a wind instrument, like a flute). a far cry from the tshirt i wanted to give him...eh di ko maintindihan kasi kung saan ako bibili dito. the prices here are too high - nasho-shock ako, Sin$22 for a shirt? aba, 2 tshirt na yun sa pinas.

as usual umandar ang aking pagka-g.i. na ayon sa history ng lahi ko, may 8 patak ata ako...hehehe! and it was a simple day for us, decided too not to go out kasi E had a stiff neck. he's on his 3rd day kaya medyo masakit pa. kung pwede nga lang daw wag pumasok....but decided against it, kaya pa naman daw niya. lunch. at pumasok na siya!

ako naman, went online sa aking crafts home. fresh ideas...inspirations.... then later that pm,bought stuffs for my scrapbook (ribbon, dymo, tapes and pens). spent 3 hours in my fave bookstore, researching if there are some items there i can use.

when E got home, he surprised me with a charm bracelet! sweet....

"REMEMBER THIS: that very little is needed to make a happy life."

cute lions for valentine's

malapit na pala ang valentine's day! i've been spending a lot of time thinking what would be the best gift i could give E, my hubby, this year. one idea is a scrapbook of our years together...maganda ata yun! another, i could buy him a shirt with my personalized card. i'll think of something...

i've come up with some criterias 4 for valentine's gifts/celebration:
1. dapat may relevance, or something meaningful (like a hobby or has sentimental value like a ring), 2. it should be something affordable (a fake ring then...hahaha!), 3. if time and budget allows, maganda sana if its something i can prepare like dinner for 2 or if not a quiet dinner at a nearby resto. 4. spend time together: like a stroll along the Singapore River or a park, while singing our theme song... (and pray it does not rain...)

it is a blessing that E is not the expensive type of person, but a simple and "easy-to-please-type" of guy. kaya if you give him a gold necklace or a valentine's card you lovingly made, you'll get the same love and appreciation from him.

feb 14 may be a simple day for some, or a red-letter day for others but the most important thing is celebrate the "heart's day" with joy and thankfulness for the loved ones the Lord has blessed us with!

here are the pics of the tissue dispenser
and bible cover i made last week.

heto ako, naghihintay pa rin sa aking gwapong asawa...malugod na nagta-trial and error sa aking mga litrato. at sa wakas ay nagtagumpay din! ilang araw at bituin na rin akong pilit na nagdidikit ng tugmang larawan. aba...ok naman pala!

parang kanina pa ako dito! nananakit na ang mga likod. nanahi kasi ako kaninang hapon ng blouse. pero di ko natapos kasi napagod na ako. di bale, ohales (buttonholes) nalang naman at ang bulsa. kaya tuwang-tuwa ang aking suki sa tahi, aming flatmate si Lou, dahil may terno na siya bukas. nakatapos na kami ng 2 pajama bottoms at 1 blouse. (04-02-05, friday)

UPDATE: tapos na ang ternong blouse kahapon. at kagabi suot na ng may-ari...maluwag ng konti pero ok lang...pantulog naman daw! may ginawa kong bagong project kanina, isang (round) tissue dispenser... gawa sa foam at tela. mamaya kukunan namin ng pic ang finished product para inyong makita. (06-02-05, sunday)

My husband, E and I attended a fellowship last Sunday and I was asked this simple question, at least 5-7 times WHAT DO YOU DO?

I could have answered cockily, I'm fine thank you! heheheheh! Takot ko lang, baka lang may biglang sumuntok sa kin. Iba't ibang lahi pa naman ang nanduon. They call it a TUNCH FELLOWSHIP. Kung sa bagay, E was with me...but then I'd rather not tempt them... Anyway, my answers were what I did to pass the time like "I'm usually in front of the computer..." although I didn't add that I love to write, surf and learn stuffs like computer graphics, powerpoint, etc. and gave other vague responses, like "I read...i sew..."

WHAT DO YOU DO? A question that caught me unaware...ANO NGA BA ANG GINAGAWA KO DITO sa Singapore? I could only come up with my plans for the next 6 months

1. Write a thesis for my Masteral Degree
Back in RP, I have 2 unfinished theses that needs direction, and more respondents. My E, has encouraged me to continue writing my paper here. The problem is having to do it all over again! Where do I begin...(as the song goes....) and what should my problem be? Well...

2. Enrol in computer short courses
If I am to pursue a career in Office Admin in the future upgrading my computer skills would be a great help. I also hope to go into Computer Graphics but I wouldn't really know if I can understand all the html, htm. So for starters I want to get into the basics and work from there. E has patiently taught me Micro Word and Powerpoint and know a little Micro Excell, having used them in my gradesheets from school.

Ok lang siguro. Kasi dun din naman ang aking background. Our school has a ladderize system of education and my course was 2 years Office Admin leading to Marketing. (But later on I enrolled in Certificate in Physical Education, and became a teacher in the same university. )

3. Be his supportive partner
E and I have been studying the bible from Genesis and now we're in Job. Funny how many women from Adam's time are the causes of man's failure. As in, PAHAMAK SA BUHAY! Parang ayaw ko ata maging ganon. In my case, I intend to be the inspiration and the one who encourages her partner to be the BEST he can possibly be for God's glory.

Looking at it from this point, maganda din naman pala...hehehe! Kahit na di naman ganon kadami, the important thing is....MAY KABULUHAN! :>