wow! it has been a year since my first step here in the lion city. i recall it was only for 4 days that i came over for my weekend with my hubby. so blessed that the Lord has allowed certain things to happen for us to learn...it doesn't really matter where...of course wag lang siguro sa mga delikadong lugar. ang mahalaga magkasama kami....kahit saan.
nung una nga akala ko airport palang sasabit na ako pag-alis ko noong august 2004, kasi hinanapan ba naman ako ng leave form ko...weekend lang pa-leave form-leave form pa? buti nalang at pumayag din na ako'y paalisin... sabi naman, next time hindi na pwede. ang lupit ha! first time paglabas ko pa naman ng bansa yon, kala ko papalpak pa. anyway, nagpasalamat pa rin ako lalo na sa Panginoon dahil kundi Niya pinalambot ang puso ng mamang immigration di sawing-palad naman ako.
paglapag ko naman dito...eh walang problema...diretso palabas, mabait pa nga ang malaking indianong immigration officer. sabi, "ah filipina.... maganda...." sabi ko, "yes, i am filipina"...tumatangong ibinalik ang passport ko...thanks, ika ko....
isang hangang-hanga ako ay ang kanilang airport, sa Changi napakagara. para akong nasa rustans, o shangrila mall... first class! ayaw ko pa sana lumabas para hanapin ang aking asawa pero dali-dali ko na hinanap ang palabas dahil wala din naman akong luggage. ang dami naming napag-usapan daang pauwi sa taxi. halatadong miss na miss ang isa't-isa.
dahil huwebes ako dumating, kaya may pasok pa ang aking asawa, si L, aming flatmate ang nagpasyal sa akin ng kinabukasan....sa Lucky P, Great W at sa iba pang mall na hindi ko na matandaan ang mga pangalan. at noong sabado na, sa ibang island kami namasyal- naka-cable car pa!...sana ay overnight pero parang hindi kami mag-eenjoy sa tubig ng dagat dahil hindi pwede magswim. e di umikot-ikot na lang kami sa monorail at sa bus nila. nakakatuwa ang mga pink dolphins, at may area din for barbeque at camping...with matching ahas at peacock with blue feathers...say mo! nakarating din kami ng zoo. napakaganda at malinis....
first time ko rin kumain sa lau pa sat at maikot hanggang mahilo sa esplanade. kakapagod din pala dito ng maglakad. di tulad sa maynila...konting lakad, may jeep....ayaw maglakad...may tricycle o sidecar. pag gusto mo na bumaba....sigaw ka lang: PAAARRRRRRAAAAAAA!
di tulad dito lakad ka ng lakad at sa tamang babaan ka talaga ibababa ng mga bus.
wala akong masabi kundi enjoy ako talaga nung una kong salta dito. para akong lagi maliligaw kaya may dala akong (1) MAPA (2) PERA (3) MRT card and the most important of all (5) ang aking asawa....baka ako maligaw pagwala siya. pero nakakatuwang isipin na sa ngayon ay mas gulat siya sa mga kaalaman ko sa tamang pagsakay ng MRT at ang pagtuklas kung paano makarating sa isang lugar. ( hanggang dito "navigator" pa rin ang lola niya! ako yun!)
matapos ang isang kakaibang weekend sa abroad, balik trabaho ako. hindi makapaghintay ng Nobyembre para makasama ko na uli si E. Mataas ng phone bill, at kuryente sa aming internet at sa overseas calls, para lamang maibsan ang lungkot ng aming pagkakalayo. kaya ng dumating na ang takdang panahon...napakasaya naming pareho! hay! isang taon na pala mula....
nung una nga akala ko airport palang sasabit na ako pag-alis ko noong august 2004, kasi hinanapan ba naman ako ng leave form ko...weekend lang pa-leave form-leave form pa? buti nalang at pumayag din na ako'y paalisin... sabi naman, next time hindi na pwede. ang lupit ha! first time paglabas ko pa naman ng bansa yon, kala ko papalpak pa. anyway, nagpasalamat pa rin ako lalo na sa Panginoon dahil kundi Niya pinalambot ang puso ng mamang immigration di sawing-palad naman ako.
paglapag ko naman dito...eh walang problema...diretso palabas, mabait pa nga ang malaking indianong immigration officer. sabi, "ah filipina.... maganda...." sabi ko, "yes, i am filipina"...tumatangong ibinalik ang passport ko...thanks, ika ko....
isang hangang-hanga ako ay ang kanilang airport, sa Changi napakagara. para akong nasa rustans, o shangrila mall... first class! ayaw ko pa sana lumabas para hanapin ang aking asawa pero dali-dali ko na hinanap ang palabas dahil wala din naman akong luggage. ang dami naming napag-usapan daang pauwi sa taxi. halatadong miss na miss ang isa't-isa.
dahil huwebes ako dumating, kaya may pasok pa ang aking asawa, si L, aming flatmate ang nagpasyal sa akin ng kinabukasan....sa Lucky P, Great W at sa iba pang mall na hindi ko na matandaan ang mga pangalan. at noong sabado na, sa ibang island kami namasyal- naka-cable car pa!...sana ay overnight pero parang hindi kami mag-eenjoy sa tubig ng dagat dahil hindi pwede magswim. e di umikot-ikot na lang kami sa monorail at sa bus nila. nakakatuwa ang mga pink dolphins, at may area din for barbeque at camping...with matching ahas at peacock with blue feathers...say mo! nakarating din kami ng zoo. napakaganda at malinis....
first time ko rin kumain sa lau pa sat at maikot hanggang mahilo sa esplanade. kakapagod din pala dito ng maglakad. di tulad sa maynila...konting lakad, may jeep....ayaw maglakad...may tricycle o sidecar. pag gusto mo na bumaba....sigaw ka lang: PAAARRRRRRAAAAAAA!
di tulad dito lakad ka ng lakad at sa tamang babaan ka talaga ibababa ng mga bus.
wala akong masabi kundi enjoy ako talaga nung una kong salta dito. para akong lagi maliligaw kaya may dala akong (1) MAPA (2) PERA (3) MRT card and the most important of all (5) ang aking asawa....baka ako maligaw pagwala siya. pero nakakatuwang isipin na sa ngayon ay mas gulat siya sa mga kaalaman ko sa tamang pagsakay ng MRT at ang pagtuklas kung paano makarating sa isang lugar. ( hanggang dito "navigator" pa rin ang lola niya! ako yun!)
matapos ang isang kakaibang weekend sa abroad, balik trabaho ako. hindi makapaghintay ng Nobyembre para makasama ko na uli si E. Mataas ng phone bill, at kuryente sa aming internet at sa overseas calls, para lamang maibsan ang lungkot ng aming pagkakalayo. kaya ng dumating na ang takdang panahon...napakasaya naming pareho! hay! isang taon na pala mula....
|
